Вики MUD (МПМ) Былины

Мир русских сказок и легенд.

Инструменты пользователя

Инструменты сайта


веска_белай_русi

Это старая версия документа!


На севере от Менська, по широкому тракту, дойдем до «вески Белай Русi».

Ступаем по деревушке в хату старосты.

Старик сказал : 'Прывiтанне спадарожник. Цi не па наша гора ты зайшоy?

Цi паслухаеш пра бяду вескi нашай?'

Вы сказали : 'паслухаю'

Старик сказал : 'Мы народ бедны i усе што маем – зямля. Яна нас i кормiць.

Засеялi мы у гэтым годзе збожжа, ды бяда здарылася. Нехта у начы усе папераламау, да павытаптау.

Узялася моладзь наша нябожчыка са свету звесцi, узялi лукi са стрэламi, ды ноччу пайшлi на поле.'

Глядзь, а негоднiкам тым журавель апынууся, толькi нацэлiлiся на яго паляунiчыя, як той гаворыць чалавечым голасам:

«Вы гэта што удумалi, людзi?»

«Ды застрэлiць цябе збiраемся, бо ты ус╦ збожжа патаптау. Мы люд бедны, уся веска з голаду памрэ. А з цябе хоць трохi мяса будзе.» – адказваюць яму.

«Адпусцi мяне чалавеча! Не ведау я што гэта ваша збожжа, думау панава. А калi вы такiя бедныя, то я вам дапаму» – гаворыць журавель. Вось так мы i атрымалi цудоуны абрус.

Скажаш яму: «абрус, раскацiся, раскруцiся, дай пiцення, дай ядзення»

I такi багаты стол адкрываецца, што i у паноу не убачыш: пiрагi да караваi, варанае, ды смажанае, мiска вяндлiны ды розныя вiны…

А як скажаш: «абрус, скацiся, скруцiся, пiценне, яденне згарнiся» абрус зноу становiцца такiм як быу.

I праз гэты цуд уся веска гора не ведала. Алеж празнау пра яго пан, ды адабрау. Вось i гаруем мы.

Цi не дапаможаш?

Вы скажите : 'дапамагу'

Старик сказал : 'Цудоуна, да толькi сам ты на пана нашага управу не знойдеш. Ты схадзi да журауля. Ен за полем жыве, каля грушы. Авось чаго да падкажа.'

Идем в поле, убивая по дороге ашуканцевт

В поле на северо-востоке, у груши, стоит дивная птица.

Журавль сказал : 'Дабрыдзень чалавеча!'

Як там сельскi люд, цi спадабауся iм мой абрус? Цi не здарылася бяды якой?

Вы сказали : 'здарылася'

Журавль сказал : 'Як?! Няужож пан забрау абрус? Эх нягоднiк.

Трэба наказаць ашуканца, ды слабы я стау. Нейкую хваробу падчапiу i летаю дрэнна.

Ты пайдзi да траунiцы у веску, спытай траукi якой цалебнай, а тады ужо i я з панам памагу.'

Вернемся в деревушку, в домик ведуньи.

Домик травницы отличается от остальных хат тем, что везде развешаны пучки трав.

Хуторская ведунья развешивает полезные травки.

Травница сказала : 'Бачу не спраста да мяне завiтау.

Хочаш каб я жураулю дапамагла? Да я б i без цябе памагла, але ж рэдкая у яго хвароба.

I каб выратаваць птушку спатрэбiцца капна валос Бабы Ягi.

Ды де ж яе возьмеш? Усiх iх разам з Кашчэямi папалiлi дауно.'А хаця пагадзi. Гавораць паляунiчыя, быцам у старой весцы, што у старонцы ад дарогi, бачылi некалькi раз старуху. Мабыць i не Баба Яга, ды па беднасцi згадзiцца, i вяскоуцы удзячны будуць. Ступай да яе. Пагутары па свойску, па геройскi.

А каб у заброшаную веску папасць, знайдзi лесавiка, што за полем у лесе жыве. Ен усе тайныя тропкi у нашых месцах ведае.'

Идем в поле и ищем лесомыку.

Лесомыка сказал : 'А вось i наш герой! Зачакауся я цябе, ведаю па што прыйшоу, i чым дапамагчы.

Слухай. Ля дарогi есць вялiзны куст без лicця. Ен ужо дайно не цвяце, зрэж яго, цi вырвi, калi сiлы хопiць. За iм убачыш патаемную тропку. Па ей iдзi i нiкуды не зварочвай. Ступай.'

Возвращаемся на юг, к дороге, к тому месту, где у самой обочины, выросли густые кусты. Один среди них особенно большой, и уже умерший.

Вырвав куст, Вы заметили тропку.

Входим на заброшенную тропку, если встретим духов селян, можем их избавить от мучений.

Облазим окрестности и заглядываем в заброшенные хатки.

Убиваем пауков и духов селян, а так-же страхаццев.

Затем идем на запад до упора, где в крайней хате стоит Дряхлая бабуля.

Если не убьем духов и страхаццев, то бабуля их позовет на помощь.

Одолев дряхлую бабулю, возьмем копну волос из трупа карготы.

Вернемся к травнице.

Травница сказала : 'Ты ужо зняу праклен са старой вескi?'

Даем копну волос травнице.

Травница сказала : 'Ай маладец! Зняу пракл╦н са старой вескi. У хуткiм часе загучаць там маладыя галасы. Ды i валос нарыу добра.'

Травница кинула копну волос в котел с черным зельем. Судя по запаху, основным компонентом варева.

Травница сказала : 'Трымай!'

Травница даст вам черное зелье.

Травница сказала : 'Ды хутчэй да журауля бягi!'

Возвращаемся к журавлю и даем черное зелье журавлю.

Журавль принюхался к зелью..

Журавль чуток окосел..

Зашипело, заскворчало…

Журавль скукожился.

Журавль расцвел на ваших глазах.

Журавль сказал : 'Гэты срэбраны рог дапаможа табе.'

Журавль дал вам серебряный рог.

Журавль сказал : 'Як да пана прыйдзеш, дай яму рог. А калi прагучыць: «З гэтага рога усяго многа!», так адайдзi трохi далей i не мешай. Потым пан стане меньш упарты.'

Идем к барской хате, на западе от поля.

Вначале убиваем всех гостей, охранников и гайдуков.

На север от прихожей обнаружится спальная зала, где найдем местного казанову и его жертву.

Облазив хату и добив гайдуков с охранниками, идем к пану на западе хаты, в бальную залу.

Пан сказал : 'Чаго прыйшоу да мяне? Мабыць пазваць гайдукоу, каб табе бiзуноу усыпалi?'

Вы дали серебряный рог пану.

Пан сказал : 'Што гэта? Рог?'

Пан сказал : 'I што мне будзе з гэтага рога?'

Как говорил нам журавль - усяго многа

Откуда ни возьмись, появятся семь богатырей, и давай пана плетями хлестать.

Так отхлестают, что все шмотки на лоскуты распустятся, а рожа как слива станет.

А потом неожиданно исчезнут все разом.

Пан охая заорал: «ХВАТИТ!»

Пан не на шутку разъярится, и с диким воплем бросится на Вас.

Убив пана, берем скатерть-самобранку из трупа избитого пана.

Идем в хату старосты и отдаем скатерть-самобранку старику.

Старик сказал : 'Дзякую чалавеча! Добры ты, а для добрых людзей нiчога не жалка.'

веска_белай_русi.1625980535.txt.gz · Последнее изменение: 2021/07/11 08:15 — Ухмыл